Banensite Monsterboard deed een onderzoek onder 12.000 werknemers in Europa, de VS en Canada. Daaruit blijkt dat 62% tijdens de vakantieperiode niet los kan komen van het werk.
Van de Nederlanders zegt 48,1 procent op een op andere manier met werk bezig te zijn en werkt 9 procent gewoon door. Twintig procent blijkt in noodgevallen beschikbaar te zijn om te werken en 18,4% bekijkt tijdens de vakantie zijn zakelijke e-mail. Zouden werkgevers hier iets aan moeten doen, bijvoorbeeld door een cultuurverandering, om de gezondheid van de werknemers te sparen? Of moet dit worden aangemoedigd? Ik geef drie voorbeelden van ongezonde situaties:
Geen werk in de vrije tijd
Ik heb een manager begeleid die op enig moment besloten heeft om in het weekend geen zakelijke e-mails meer te lezen, waardoor hij onvoorbereid op de vergadering kwam maandagochtend. De stukken werden pas in het weekend verzonden. Het is niet verwonderlijk dat het slecht gaat met die organisatie. Gelukkig had die man de positie dat hij zich dit goede voorbeeld geven kon veroorloven en hield hij vol.
Hoe hoog is de arbeidsproductiviteit van werknemers een of een paar weken voor hun vakantie? Hoeveel werknemers leven daar al op zodanige wijze naartoe dat de productiviteit bepaald niet optimaal is? Of zijn tijdens het werk met privé-zaken bezig? Ik geef ze niet graag de kost.
Hoeveel werknemers beginnen volkomen gestrest – en op weg naar hun vakantiebestemming nog bellend en mailend – aan hun vakantie? Hoeveel mensen moet de ANWB jaarlijks bijstaan in verband met relatieproblemen? Ik geef ze niet graag de kost.
Het evenwicht tussen zakelijk en privé
Er is inderdaad een cultuurverandering nodig. Maatschappijbreed en zeker in organisaties. Zowel bij werkgevers als bij werknemers. Het evenwicht tussen zakelijk en privé is geheel zoek. Werknemers zijn zelf verantwoordelijk voor hun gezondheid. Indien ze door hun werkgever op een oneigenlijke manier onder druk worden gezet, dan is het hun keuzevrijheid om zich daar wel of niet tegen te verzetten. Werkgevers zijn verantwoordelijk voor de manier waarop ze wel/of niet goed met hun medewerkers omgaan. Vroeg of laat worden ze geconfronteerd met de consequenties daarvan.
Ziekte niet ontkennen
Als we erkennen dat we heel erg ziek zijn, is er kans op genezing. Ontkenning van ziekte kan de dood ten gevolge hebben. En dat geldt ook voor organisaties en werknemers. De ziekte-uiting is dat zij werk en privé over en weer niet scheiden. Mogelijke en voorkomende ziekte-oorzaken zijn: angst, afhankelijkheid, oneigenlijke machtswil, statusgevoeligheid, onzekerheid, egoïsme, minderwaarde en op basis daarvan o.a. misplaatste loyaliteit.
Conclusie
De aanmoedigingen zouden moeten zijn: komen tot zelfinzicht en tot een goede balans in leven, wonen en werken en dat zo optimaal mogelijk faciliteren. Daarin dienen werkgevers en werknemers beide hun verantwoordelijkheid te nemen.
Zelfinzicht en omgaan met werk en vrije tijd is te coachen en er is een lees-, studie- en werkboek “De mens in de 21e eeuw”. Er zijn mensen die dat in hun vakantie (her)lezen. Ik wens alle Nederlanders daarmee een goede vakantie en optimale arbeidsproductiviteit toe.
Geef een reactie