Er zijn vele methoden om te werken aan de betrokkenheid van medewerkers. Doorgaans symptomatologische activiteiten. Mede naar aanleiding van reacties op een voorgaand artikel (Betrokken medewerkers: doe eens gek!) waarin werd genoemd dat we veel minder waarde zouden moeten hangen aan specialismen, nu een kort manifest tegen de specialist.
Als je kinderen van 6 jaar oud drumlessen geeft, zal de uitslag van hun IQ-test significant verbeteren (volgens een onderzoek vanuit University of Toronto). In meer algemene zin: naarmate mensen meer verschillende talenten ontwikkelen, zullen ze in staat zijn meer verbanden te leggen, flexibeler zijn in hun denken, creatiever zijn en minder snel verzanden in tunnelvisie. De specialist bestaat bij de gratie van haar domein en het bewijzen van het eigen gelijk. De generalist bestaat bij de gratie van integratie en “challenging the status quo”.
De meerwaarde van mensen tegenover robots
Zonder robotisering en automatisering te bestempelen als een gevaar voor de mensheid, is het verstandig onder ogen te zien dat meer en meer werk door machines zal worden overgenomen. Mensen dienen dus een meerwaarde te hebben. De meerwaarde van mensen zit per definitie niet in verdere specialisering. Robots zijn daar veel beter in en winnen het altijd.
De meerwaarde van mensen zit per definitie niet in verdere specialisering. Robots zijn daar veel beter in en winnen het altijd.
De meerwaarde van mensen zit in de denkprocessen die niet programmeerbaar zijn en die samenhangen met gevoel, het koppelen van verschillende, vaak niet direct gerelateerde onderwerpen en het kunnen communiceren op verschillende niveaus.
Daarnaast zijn mensen die constant leren en zich ontwikkelen gelukkiger. Het hoort, met bijvoorbeeld autonomie en het kunnen bijdragen aan individuele -en organisatiedoelen tot de hoekstenen van betrokkenheid en welzijn.
Blijven(d) leren en ontwikkelen
Ieder mens heeft veel verschillende talenten. Toch wordt al zeer vroeg gestart met het kanaliseren van die talenten in 1 richting. Vanaf dat eerste moment gaat die verdieping in principe steeds verder. Met de generalist weten we doorgaans niet zo goed raad, wel met de mens die zich verder en verder ontwikkelt als expert.
Dat is tegelijk iemand die geen kant meer op kan zodra het specialisme komt te vervallen. Als je je 20 jaar enkel hebt gefocust op het molecuul, is het bijna onmogelijk nog de mens te zien.
Met de generalist weten we doorgaans niet zo goed raad, wel met de mens die zich verder en verder ontwikkelt als expert.
Vooral via Simon Sinek en Daniel Pink, om er twee te noemen, is het permanente leren als bron van welzijn, geluk en betrokkenheid benoemd. Het gaat “mis” als organisaties alleen kijken naar de rollen en specialismen die zij nodig hebben en niet oog hebben voor de kracht van mensen met een brede ontwikkeling. Er zit dan ook een enorme tegenstelling (en bron van mislukking) in de drang naar specialiseren en de wens “agile” te zijn.
Verschillende onderzoeken wijzen op percentages van zelfs 60% van de mensen die, als ze het over mochten doen, een andere loopbaan zouden kiezen. De reden? In het huidige werk is te veel monotonie, te weinig verandering en te weinig uitdaging. Naast dat de meeste beroepen ook nog eens zittend worden uitgevoerd, leidt dit tot fysieke en geestelijke uitputting.
Overleven als specialist
Agile betekent feitelijk flexibiliteit. Organisaties willen graag flexibel en wendbaar zijn, en implementeren daarom systemen en procedures om die lenigheid te scheppen. Mensen moeten andere manieren van communiceren hanteren, er komen coaches die uitleggen hoe het nieuwe systeem werkt en alles blijft bij het oude.
In werkelijkheid is “agile” een verandering van cultuur. De manier waarop we met elkaar samenwerken en omgaan met uitdagingen. Bijna iedere procedure die daarop wordt losgelaten is daarmee in tegenspraak. In plaats van mensen te veranderen en via een ‘pull’ strategie een nieuwe manier van werken aantrekkelijk te maken, worden zij verplicht in een nieuw structuur werkzaam te zijn. Het vervangen van de ene structuur in de andere heeft zelden mensen in beweging gebracht.
Het vervangen van de ene structuur in de andere heeft zelden mensen in beweging gebracht.
Het wordt uiteraard nog moeilijker als je wilt dat specialisten gaan veranderen. Een specialist is per definitie verdediger van zijn/haar kleine vakgebied. Specialisten zijn gebaat bij het verdedigen van hun kennis territorium en niet bij het opengooien van de deuren. Als iedereen zou begrijpen wat ze doen…
Een specialist zal het steeds moeilijker krijgen zich in een snel veranderende wereld en vooral ook snel veranderende banenmarkt relevant te houden. En organisaties die specialismen bevorderen en aanmoedigen, zullen in het nadeel zijn ten opzichte van concurrenten die werkelijk agile kunnen zijn, omdat hun mensen dat (willen) zijn.
Geef een reactie