Al jaren bestaat er forse kritiek, onder andere vanuit de Tweede Kamer, op de besteding van reïntegratiegelden door UWV. Te weinig controle op kwaliteit van met name de grote reïntegratiebureau’s, en de slechte resultaten door diezelfde bureau’s, voerden de boventoon in die kritiek, welke ook terecht was. Al veel langere tijd was het vele partijen binnen de arbeidsmarkt duidelijk dat het reïntegratiebeleid, zoals dat door UWV werd uitgevoerd, niet voldeed. Velen spraken, en spreken nog steeds, van geld over de balk smijten dat niet bij de mensen terecht kwam waarvoor het bestemd was.
Alternatieven
Gaandeweg de jaren zijn er alternatieven in de markt gekomen in de vorm van zogenoemde éénpitters, begeleiders, coaches, en trainers die als eenmanszaak de reïntegratie van werklozen en arbeidsongeschikten ter hand namen. En dat doorgaans met aanmerkelijk meer succes dan de grote bureau’s.
Praktijkvoorbeeld
Een arbeidsongeschikte werknemer meldde zich bij een van de grote bureau’s. Na een intake gesprek werden hem drie functies voorgehouden waarin hij, naar de mening van dat bureau, zou kunnen reïntegreren. Voor de medewerker zelf was meteen duidelijk dat geen van deze drie functies passend was bij de beperkingen die hij had. Zelf had hij al wat voorwerk gedaan en het idee opgedaan over een functie die wél passend was en waarin hij graag wilde reïntegreren. Er bestond ook een goede arbeidsmarkt voor die functie, er was vraag naar werknemers daarin. De reactie van het reïntegratiebureau was even simpel als lomp: “U moet kiezen uit de drie genoemde functies, andere mogelijkheden zijn er niet”.
Uitzendbureau’s
Het is veelvuldig voorgekomen dat reïntegratie leidde tot tewerkstelling van cliënten via de uitzendbureau’s. Voorzover ik kan nagaan is hier nooit diepgaand onderzoek naar gedaan. Maar het was een heel slimme oplossing. Het uitzendbureau gaat een uitzendovereenkomst aan met de medewerker voor de duur van 6 maanden. Het reïntegratiebureau krijgt alleen dan betaald door UWV wanneer een plaatsing in werk voor minimaal 6 maanden volgt op de begeleiding. Aan die voorwaarde is in deze constructie voldaan door het reïntegratiebureau, dus krijgt zij betaald. Of de werknemer na de periode van 6 maanden bij het uitzendbureau nog werk heeft, wordt niet nagegaan.
Nu is het geld op
Uwv geeft aan dat zij voor het jaar 2010 te weinig geld vanuit Den Haag heeft gekregen om het stijgende aantal werklozen te helpen. Maar dat is niet het enige probleem dat UWV heeft. Intern heeft zij de zaakjes ook niet voor elkaar. Op de eerste plaats kan worden geconcludeerd dat het een organisatie “met een waterhoofd” is. Er bestaan teveel hiërarchische lagen binnen deze organisatie, waarvan de bovenste lagen vooral politieke functies zijn die niets met de uitvoering van doen hebben. De integratie van Arbeidsvoorziening en UWV, en nu de integratie op de werkpleinen verloopt stroef. Dit laatste heeft er o.a. toe geleid dat decentralisatie van de reïntegratiebegeleiding van mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt, dus begeleiding door de werkpleinen binnen de eigen gemeenten, nog steeds niet is geregeld.
Weggegooid geld
In het kader van het inkrimpen van de overheid, zou UWV als eerste bestuursorgaan in aanmerking moeten komen. Er zijn binnen UWV zeker vele mensen die met hart en ziel hun werk doen. Het is echter de logheid en bureaucratie van UWV als organisatie die efficiënt en effectief functioneren in de weg staat. Het in stand houden van die situatie is weggegooid geld. Alles bij elkaar opgeteld, de gelden aan de grote reïntegratiebureua’s én het geld dat UWV zelf kost, is een heel grote berg weggegooid geld. Het ergste daarbij is, dat veel van dat geld wordt betaald uit de premies die werkgevers en werknemers betalen.
Ingrijpen
De poliktiek dient meteen in te grijpen in deze situatie. Hoe genant de uitgave van “De Gerda” ook mag zijn en is, UWV is een vele malen groter maatschappelijk probleem. Een dat zich al veel te lang voortsleept. Daar zou een spoeddebat in de Tweede Kamer meer op zijn plaats zijn dan over de Gerda. Een stevige doorlichting van de UWV organisatie een goed vervolg zijn op een spoeddebat.
Het zijn nu de werklozen en arbeidsongeschikten die de rekening betalen, evenals al die goed werkende eenpits begeleiders, coaches en trainers die hen begeleiden.
Geef een reactie