Op 1 januari 2014 is de ‘Wet beperking Ziekteverzuim en Arbeidsongeschiktheid Vangnetters’ (BeZaVa) in werking getreden, ook wel bekend onder de noemer ‘Modernisering Ziektewet’. Waarom ook al weer?
Tot 2014 zorgden tijdelijke arbeidskrachten die ziek uit dienst gingen voor ongeveer de helft van de WIA-instroom. Het doel van de wet BeZaVa is om langdurige arbeidsongeschiktheid bij tijdelijke dienstverbanden zoveel mogelijk te voorkomen en dientengevolge instroom in de arbeidsongeschiktheidsregelingen te verminderen. Sinds 1 januari 2014 wordt een premiedifferentiatie voor middelgrote en grote werkgevers in de Ziektewet en de WGA (Werkhervatting gedeeltelijk arbeidsgeschikten) voor flexwerkers gehanteerd. Grote werkgevers zijn daardoor financieel verantwoordelijk voor de Ziektewet en de WGA-lasten van ZW-vangnetters indien zij na ziekte in de Ziektewet en de WGA instromen. Voor middelgrote werkgevers is de premie op eigen Ziektewet- en WGA-instroom en op sectorale schadelasten gebaseerd. Kleine werkgevers betalen een sectoraal bepaalde premie en worden niet direct op hun eigen instroom afgerekend.
Met ingang van 1 januari 2017 wordt de WGA-vast aan de WGA-flex gekoppeld. Dit heeft grote financiële consequenties voor werkgevers. Werkgevers moeten gaan kiezen voor een publieke verzekering (UWV) of voor een private verzekering (eigenrisicodragerschap) voor hun totale WGA-lasten van vast en tijdelijk personeel (vangnetters). Kiest de werkgever voor de publieke verzekering dan zorgt UWV voor de re-integratie van de werknemers met flexibele betrekkingen vanaf het moment dat zij niet meer bij de werkgever in dienst zijn. Kiest de werkgever voor de private verzekering dan is hij eigenrisicodrager voor de WGA en heeft hij de regie over het verzuim- en re-integratieproces.
1 januari 2017 lijkt nog ver weg, maar werkgevers moeten vóór 1 oktober 2016 al een keuze maken. Er zijn een tweetal uitgangsposities te onderscheiden:
- De werkgever is voor WGA-vast nu al via UWV verzekerd. De werkgever kan ervoor kiezen om WGA-flex vanaf 1 januari ook door UWV te laten uitvoeren. Kiest de werkgever echter voor eigenrisicodragerschap, dan moet hij dat voor 1 oktober a.s. kenbaar maken aan UWV. Verder moet de werkgever een aantal stappen ondernemen om met ingang van 2017 eigenrisicodrager te kunnen zijn. Denk daarbij aan marktonderzoek onder verzekeraars, een adviestraject met de ondernemingsraad en het indienen van een garantieverklaring bij de Belastingdienst. Het is verstandig om tijdig voorbereidingen te treffen;
- De werkgever is nu al eigenrisicodrager voor WGA-vast en wil ook eigenrisicodrager worden voor WGA-flex. Hij moet daarvoor opnieuw een garantieverklaring indienen bij de Belastingdienst, omdat de reeds afgegeven verklaring enkel ziet op WGA-vast. De nieuwe garantieverklaring moet uiterlijk 31 december 2016 door de Belastingdienst ontvangen zijn. Kiest de werkgever er echter voor om de risico’s van WGA-vast en WGA-flex bij UWV onder te brengen, dan moet hij dit voor 1 oktober a.s. kenbaar maken.
Wat de werkgever ook kiest, het is in ieder geval zaak om tijdig voorbereidingen te treffen.
Geef een reactie