Ik stuitte laatst op internet op een discussie over het nut van assessment. Termen die daarbij gebruikt werden, waren: regels, procedures, meetbaarheid, objectiviteit. Ik vroeg me subiet af: hebben we het hier over mensen?
Om met objectiviteit te beginnen: beoordelen van anderen is altijd subjectief. Gewoon omdat we mensen zijn en geen machines. We kijken en horen allemaal via onze eigen bril, en naar ik hoop voelen we daarbij ook! Meten is weten: ja, dat geldt misschien als je je auto naar de garage brengt. Hoewel: wellicht valt onderweg van de garage naar huis wel je uitlaat onder je auto vandaan. Want ook hierbij geldt: het is mensenwerk ondanks alle objectieve meetapparatuur.
Menselijke maat
Wat ik miste in de discussie, was de menselijke maat. Ging het over harde competenties (vakinhoudelijke kennis, ervaring) of zachte competenties. Dat zijn persoonseigenschappen, zoals gevoel voor de omgang met anderen en maatschappelijk bewustzijn. Marijke Lingsma beschrijft vijf veelvoorkomende competenties: ondernemerschap, klantgerichtheid, resultaatverantwoordelijkheid, samenwerking en relationele sensitiviteit. Bij bijvoorbeeld klantgerichtheid, richt ze zich daarbij op: inlevingsvermogen: laat zien vanuit de klant zijn perspectief te denken en te handelen. Onderzoekt behoeften en wensen.
Geen garantie
Maar ook al heeft iemand de competentie helemaal te pakken, er kan toch een mis-match zijn. Omdat de organisatie niet bij iemand’s behoeften past, omdat zijn kwaliteiten niet echt gezien en gewaardeerd worden, omdat…, vul maar in. Assessments lijken in deze discussie in mijn ogen een soort van excuus-Truus. Het staat op papier, dus het is waar. Dus het is een goede kandidaat, of het is niet een goede kandidaat. Lekker zwart-wit, maar als ik om me heen kijk zie ik alle kleuren van de regenboog.
Boerenverstand
En waar was de aandacht voor specifieke kwaliteiten en vaardigheden van personen gebleven? Mensen giet je niet in regels, procedures, meetbaarheid en objectiviteit.
Assessments? Prima, realiseer je echter wel dat we verschillende kwaliteiten en vaardigheden hebben. Dat wat voor de één passend is vanuit dat perspectief, hoeft dat voor een ander dat absoluut niet zo te zijn. Dus een (duur) assessment zal hetzelfde uitwijzen als ons ‘boerenverstand’. En als je worstelt met het feit of iemand nou echt een doener is of juist een denker, of iemand qua persoon past binnen je organisatie, dan weet ik een goedkoper alternatief: De Birkmanmethode voor selfassessment. Voor 250 euro heb je een uitgebreid persoonlijk rapport, voor zo’n 500 euro meer heeft de invuller inzicht in zijn of haar kwaliteiten, behoeften, gedrag en wanneer er stress optreedt. Heel verhelderend en een mooie basis voor STAR, coaching en functioneringsgesprekken. En het biedt ook nog eens een mooie basis voor zelfontwikkeling.
Hoe ik dat weet? Ik zie het, ik hoor het en ik voel het bij mijn coachees.
De discussie nalezen? Klik hier.
Geef een reactie