Het boek Talentalfabet beoogt in 26 korte hoofdstukken de lezer een overzicht te geven van de recente stand van zaken op het gebied van talentmanagement en hierbij concrete handvatten aan te reiken. Handvatten om optimaal gebruik te maken van talenten, om talenten te ontdekken en om talenten tot bloei te laten komen.
Dat zal velen aanspreken aangezien talentmanagement al jaren een hot topic is en er veel over geschreven wordt.
In nog geen 100 pagina’s bieden de auteurs om en om een reis langs begrippen als flow, vitaliteit, geluk op het werk, job crafting, Sineks WHY-vraag, een leercultuur, verschillende generaties en het psychologisch contract. Weinig vernieuwende inzichten. Het boek concludeert dat de uitdaging voor organisaties is om in alle geledingen de juiste persoon op het juiste moment op de juiste plaats aan te stellen en passende uitdagingen en ruimte voor groei te bieden. Dat is geen verrassende conclusie, maar met name schrijver Richard van der Lee heeft een verfrissende visie op het onderwerp en weet dat ook prikkelend te verwoorden.
Een duidelijk statement dat in het begin van het boek al wordt, is dat talentmanagement een bedrijfsstrategie is en geen HR strategie en dat de visie van de organisatie ook een visie op talentmanagement zou moeten omvatten. Ook verdient het aanbeveling dat bij talentontwikkeling de klant en de ontwikkelingen in de buitenwereld leidend zijn.
Talentmanagers werken in de lijn, aangezien zij de mensen het best kennen en er het meest mee communiceren. HR ontwikkelt het proces en biedt de benodigde tools, maar het is de manager die ermee aan de slag moet, ondersteund door HR. Een belangrijk statement, omdat het hier vaak mis gaat: als het gaat om ontwikkeling, competentie-ontwikkeling en opleidingen, zal een manager een medewerker vaak naar HR verwijzen.
Een ander opvallende insteek is wat de toekomst van een organisatie vraagt: nieuwe generaties staan anders in hun werk, innovativiteit vraagt andersdenkenden en dat vereist het einde van hokjesdenken en het loslaten van strak omschreven functieprofielen en de regelzucht. Dat geeft ook daadwerkelijk ruimte voor de diversiteit die organisaties pretenderen na te jagen, maar vaak weinig om het lijf heeft. Diversiteit geeft namelijk ook ruimte voor onafhankelijke, nonconformistische denkers die vaak de creatieve probleemoplossers blijken die de organisaties verder helpen. Gesteld wordt dat diversiteit en talentmanagement onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. Echter zullen de meeste organisaties onrust willen voorkomen waardoor andersdenkenden die onderbuikgevoelens oproepen, snel worden afgeserveerd, zonder dat gekeken wordt naar de toegevoegde waarde die zij kunnen leveren aan de ontwikkeling van organisaties. De teugels laten vieren zal desondanks noodzakelijk worden: het biedt ruimte voor persoonlijk ondernemerschap wat essentieel is voor talenten om zich te kunnen ontwikkelen.
Hoewel het boek inderdaad niet te theoretisch en simpel is, mis ik juist de beloofde handvatten. Bij een aantal onderwerpen gebeurt dit wel, zoals energiemanagement en het psychologisch contract, maar het is zeer beperkt. Door de opzet mist het boek een goede opbouw. De leesbaarheid van de hoofdstukken varieert.
Al met al zal het boek voor ervaren HR professionals en managers weinig toegevoegde waarde bieden, maar het kan wel een mooi discussiestuk voor een HR afdeling zijn om de eigen positionering en kansen voor de toekomst te beschouwen.
Ondanks dat het boek wat mij betreft haar beloftes niet waarmaakt, heb ik onvergetelijke quotes overgenomen. Mijn favoriet: “een functieprofiel voor een medewerker is als een saaie kooi voor een haas: hazen die opgroeien in een saaie kooi hebben 15-30 procent kleinere hersenen dan hun soortgenoten in de vrije natuur”. Dan weet elke HR professional wat hem te doen staat toch?
Meer over het talentalfabet op DeAlfabetboeken.nl
Geef een reactie