Ik was in de race voor een leuke opdracht en kreeg de terugkoppeling deze week van de contactpersoon. Wellicht had deze de cursus “Hoe vertel ik het slechte nieuws” online of uit een boekje gevolgd, de praktische vaardigheid liet – zoals even later bleek – veel te wensen over.
Na enkele keren een verbale aanvliegroute te hebben uitgeprobeerd en daarbij hoorbaar worstelend met de zinsbouw, de geluidsterkte en de toonhoogte, kwam het (letterlijk) hoge woord eruit.
“…. en je bent het niet geworden omdat de opdrachtgever iemand zocht in de leeftijdcategorie tot 45 jaar en je bent dus te oud”.
Ik bedankte voor de boodschap en op het moment dat mijn contactpersoon (waarschijnlijk) het zweet van het gezicht wiste en gedacht moet hebben “dat heb ik geklaard”, ging ik frontaal in de aanval.
“Ik dacht dat er iemand gezocht werd met bepaalde kwaliteiten”, zei ik, “voldoe ik daar niet aan?”.
“Nee, zo moest ik het vooral niet opvatten, ……. indrukwekkend cv …… goede referenties …… zelfs een leuke pasfoto ….. alleen die leeftijd en die kun je moeilijk veranderen he”, was het antwoord.
Doorvragen schoot er door mijn hoofd, ik had namelijk wel de communicatievaardigheidstrainingen klassikaal gevolgd.
En toen kwam de nadere verklaring: ik zou door mijn leeftijdsoverwicht te zeer een bedreiging zijn voor de opdrachtgever.
“Nee, maar”, zei ik, “dat is uiteraard een begrijpelijk motief voor mijn afwijzing: “ik ben een ernstige bedreiging voor deze manager”.
Nadat ik nog fijntjes op leeftijdsdiscriminatie gewezen had, heb ik het gesprek beëindigd waarmee ik de contactpersoon vermoedelijk uit zijn verbale lijden verlost heb.
Ik ben bang dat die zich ernstig bedreigd heeft gevoeld.
Mijn oproep aan iedereen: laten we allemaal stoppen met het vermelden van leeftijden op de cv’s.
Geef een reactie