Praten is lang niet altijd communiceren

15/12/2015 Leestijd: 3 minuten

Goede middag,

Dadadadadadadadadadada.
Herkent u het gebrabbel? Ach, het klinkt gezellig en het zegt alleen dat de kleine het prettig heeft. Dadadadadadada of prrrprrrprrr. Maar weet u ook dat er voor wereldoorlog nr. 1 een hele kunststroming is geweest, die Dadaïsme heette en uitingen het daglicht liet zien die als voornaamste kenmerk hadden dat ze bewust zinloos waren? Zinloze taal, zinloze muziek en zinloze kunst. Babytaal en zinloze taal met eenzelfde klankvorm: dadadadada.

In deze reeks Opstarters over spiegelen, laat ik u kennismaken met een moderne vorm van dadaïsme, die heet: Zinloos praten zonder communicatie te willen. Oftewel praten als tegen een spiegel. Dat klinkt weliswaar luid, maar zegt feitelijk niets.

Ik had afgesproken met een bekende van mij op een gezellig Mestreechs terrasje. Omdat ik ruim op tijd aanwezig was en al dagen in de weer was geweest met al die moderne communicatiemiddelen als smartphones, I-pads, laptops en wat dies meer zij, besloot ik die nou eens niet meteen weer aan te zetten, maar mijn overtijd te gebruiken voor een zalig nietsdoen en mensen te bekijken.

Wat een zaligheid! Vanachter mijn donkere brillenglazen zag de wereld er reuze ontspannen en gemoedelijk uit. Er werd gedadadadaad, gekust, handen geschud, gelachen, geroepen, echt geweldig. En de trappist maakte het almaar prettiger. Ik had nergens meer behoefte aan. Ineens zag ik een wielrenner naar mijn plek op het terras komen die fanatiek naar me zwaaide. Pas toen hij zijn cap en zonnebril afzette, herkende ik mijn kennis. Omdat ik aan een tafeltje ergens in het midden zat, duurde het even voor we elkaar konden begroeten. Voor hem geen probleem. Eerst fiets veilig vastzetten en ondertussen de mensen vlakbij misschien een grap of iets anders vertellend, want er klonk enig gelach op.

Terwijl hij zich een weg naar mij toe zocht passeerde hij een paar tafels en jawel aan elke tafel die hij tegenkwam moest hij wat vertellen, soms schudde hij de handen van de terraszitters, boog zich naar iemand toe of maakte hij een groot gebaar dat het hele gezelschap omvatte. Op die manier gingen er wel vijf minuten voorbij voor hij bij mij aan het tafeltje aanschoof. Ons gesprek kwam direct op gang, en breidde zich vrijwel meteen uit tot de tafel van onze buren en die van daarnaast, Dus zaten we in een mum van tijd met een grote kring heel gezellig te buurten. Mijn kennis heb ik niet of nauwelijks gesproken. Uren later, toen ik aankondigde dat ik ging vertrekken, stond hij meteen mee op en liep samen met me van het terras naar de uitgang. Daar namen we afscheid, maar niet voor ik hem verteld had dat ik ervan baalde dat we elkaar nauwelijks hadden gesproken. Hij keek me lachend aan, zei iets grappigs (denk ik) en stapte op zijn fiets.

Later thuis ging de telefoon. Het was hem. Ik had hem geraakt, zo zei hij, maar zo was hij nou eenmaal. Gemakkelijk contacten makend, vaak centraal staand, veel mensen kennend, altijd lachen …

Ik kon het niet laten, want hij was best een sympathieke vent, om hem te vertellen dat een afspraak met hem op mij overkwam alsof ik er niet echt bij was. Je praat met alles en iedereen, zei ik, behalve met mij. Je geeft iedereen een prettig gevoel, het is gezellig bij je, maar wij zouden toch een gesprek hebben?

Enfin, ons telefoongesprek duurde best lang en daarna moest ik aan mijn thuispartner nog uitleggen waarom ik na een afspraak in de stad nog eens heel lang aan de telefoon moest zitten? Ik heb haar toen verteld dat we heel veel met allerlei mensen over van alles en nog wat hebben gepraat, maar niet met elkaar. Vandaar.

Gelukkig is er die avond toch nog een nieuwe afspraak gemaakt. Voorzichtigheidshalve bij mij op kantoor. Alleen wij tweeën. Om te voorkomen dat we opnieuw veel zouden praten, maar niet zouden communiceren. In weer zo’n spiegelgesprek (zinloos) had ik echt geen zin meer.

Ik wens u een geweldige doe-week, zonder dadadadada.

 

0 reactie(s) op “Praten is lang niet altijd communiceren”

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *


De verificatie periode van reCAPTCHA is verlopen. Laad de pagina opnieuw.