Mensen hebben altijd een bepaald beeld van anderen. Ook van onszelf hebben wij een beeld, al zijn wij ons hiervan doorgaans minder goed bewust dan van het beeld dat wij hebben van anderen. Juist omdat ons zelfbeeld zo bepalend is voor wat wij doen en laten, is het erg belangrijk om te weten of ons zelfbeeld klopt. Het zou zonde van de verloren kansen zijn wanneer we dommer doen dan we zijn. Het helpt ons echter ook niet veel verder, wanneer we denken dat we heel slim zijn, terwijl we dat in feite niet zijn. We zouden taken op ons nemen die we niet aankunnen en daarvan zouden we waarschijnlijk niet erg gelukkig worden.
Een zelfbeeld moet dus zo realistisch mogelijk zijn. Niet positiever dan gepast is en niet negatiever dan noodzakelijk is. Hoe beter we weten wat we kunnen en wat we niet kunnen, wat we waard zijn en wat we niet waard zijn, des te beter kunnen we ons leven inrichten naar onze vermogens. In sollicitatiegesprekken vraag ik vaak hoe goed een kandidaat zichzelf kent. En wat hen onderscheidt van andere kandidaten? Die vraag blijkt vaak niet simpel te beantwoorden. Meestal komt men met algemeenheden of negatieve punten die eigenlijk ook weer positief uitgelegd kunnen worden (precies/accuraat, kan moeilijk nee zeggen bijv.) Hoe kan een recruiter of een toekomstige werkgever een sollicitant leren kennen terwijl deze zelf niet eens echt weet wie of wat hij/zij is?
Geef een reactie