Feedback. Een veelbesproken thema in heel veel organisaties. Hoe we feedback moeten organiseren maar belangrijker nog, hoe we feedback moeten geven én moeten ontvangen. In mijn dagelijks werk krijg ik hier ook mee te maken. En dat trok mijn nieuwsgierigheid naar dit boek.
Ik had hoge verwachtingen van het boek. Zoals ik al schreef, mijn nieuwsgierigheid werd aangewakkerd. Ik had naar aanleiding van de pittige titel de verwachting dat het een lekker vlot geschreven boek zou zijn, met sappige anekdotes en praktische tips hoe feedback goed te organiseren. Helaas viel mij dit wat tegen en had ik zelfs halverwege het boek mijn intrensieke motivatie nodig om het boek tot het einde uit te lezen.
Ja, het boek staat bomvol met voorbeelden. Maar niet met de sappige voorbeelden waar ik op hoopte. In hoofdstuk 1 gaat het over de bestuurscrisis. Hierin komen voorbeelden als Vestia en Royal Bank of Scotland aan bod. Hoe bestuurders zijn mislukt door geen gebruik te maken van tegenspraak en te varen op hun eigen ondernemersschap en eigen wijsheid.
In het tweede hoofdstuk wordt onderzoek naar tegenspraak op een rij gezet. De auteur spreekt van “veel”, maar dit beslaat slechts 10 pagina’s van het boek. Onderzoek en voorbeelden komen daarentegen in de rest van het boek ook naar voren. Hoofdstuk 3 gaat over veiligheid. In organisaties als luchtvaartmaatschappijen en ziekenhuizen gaat het om de veiligheid van mensen, waar tegenspraak ontzettend belangrijk is en waarbij dit op een goede manier georganiseerd moet worden, omdat er anders onnodig fouten worden gemaakt.
Hoofdstuk 4 gaat over tunnelvisie. Omdat in het verleden bij politie en justitie fouten zijn gemaakt, zijn daar speciale teams ingericht om tegenspraak te geven. Deze mensen worden ingezet bij onderzoeken en geven bewust alleen maar tegenspraak om het team dat het onderzoek verricht scherp te houden. Hoofdstuk 5 gaat vervolgens over het effect van hierarchie op tegenspraak. Medewerkers ervaren hierdoor belemmering; de baas feedback geven is in veel organisaties nog lastig. De andere kant op werkt hierarchie ook belemmerend: een ‘baas’ vindt het vaak lastig feedback aan te nemen en hier iets mee te doen, zeker als het van een ‘eenvoudige’ medewerker komt.
De laatste twee hoofdstukken gaan over de cultuur die nodig is om tegenspraak normaal te vinden en op gang te brengen, alsook het nieuwe organiseren. In het laatste hoofdstuk wordt in het kort ingezoomd op zelfsturende organisaties.
Samenvattend is het een boek van vele voorbeelden. Voor mij niet voldoende relevant om kennis uit toe te passen in mijn eigen praktijk. En dus nog altijd op zoek naar inspirerende ideëen om tegenspraak en feedback toe te passen in de moderne organisaties van nu.
Geef een reactie