De definitie van een anticyclisch begrotingsbeleid: ”een beleid dat is gericht op het matigen van de conjunctuurgolving”. Mooie woorden. maar wat betekent dit nu eigenlijk in de praktijk? Onze overheid geeft zelf als voorbeeld het doorvoeren van allerlei bouwprojecten zoals aanleg van wegen juist in perioden van economische teruggang. Voor een gemiddelde organisatie zou dit betekenen dat men juist gaat investeren in aanname van personeel in periodes van mindere omzetverwachting. Een gedachtegang die veel bedrijven niet volgen. Juist in perioden van economische terugval zie je dat er volop wordt gesneden in het eigen personeelsbestand, vooral de traditionele “stafdiensten” zoals HR worden hierbij vaak aangepakt.
Aan de ene kant snap ik, als ondernemer, deze gedachtegang. Kosten besparen vooral op functies die (schijnbaar) niet direct bijdragen aan het resultaat. Laten we daar eens wat nader naar kijken, het roept in ieder geval de vraag op of HR bijdraagt aan het resultaat van een onderneming.
De meer traditioneel functionerende HR afdelingen zullen wellicht meer moeite hebben om haar toegevoegde waarde inzichtelijk te maken, immers men voert slechts reactief uit en heeft weinig tot geen invloed op de directe bedrijfsvoering.
Als men dan besluit om kosten weg te snijden is de keuze vaak snel gemaakt om HR af te bouwen omdat de lijn zelf verantwoordelijk moet zijn voor de uitvoering van HR taken (integraal management).
Problemen hierbij zijn in de traditionele organisaties vaak dat HR taken door de lijn niet worden gezien als management taken dus ook niet graag zullen worden opgepakt. Dit geeft een interessante vraagstelling: Indien je als HR afdeling veel operationele taken uitvoert en er niet in bent geslaagd om als “business partner” gezien te worden in het bedrijf, loop je dan meer risico om weggesaneerd te worden?
Ik ben benieuwd naar de reacties…
Geef een reactie