Onlangs overleed mijn opa. Hij is 85 geworden en had kanker. Mijn opa was niet zomaar een opa, zo een waar je verplicht op zondag even langs moest om je van je beste kant te laten zien. Hij was een hele fijne opa, waar je ook graag op andere dagen een bezoekje aan bracht, voor de gezelligheid en voor de huis, tuin en keukenhulp als dat nodig was. Dat zal ik gaan ik missen.
Direct weer aan het werk
De eerstvolgende werkdag na zijn overlijden (hij overleed op een zaterdag) ging ik naar kantoor. Een aantal collega’s wisten al dat hij was overleden, hen heb ik het meteen diezelfde dag verteld. De reacties waren heel fijn: collega’s vragen hoe het gaat, checken of het lukt om te werken en zo niet, dan dringen ze aan om naar huis te gaan en de tijd te nemen. Ik hoor ook wel eens andere verhalen: medewerkers die kort na het overlijden van een dierbare worden gebeld door de werkgever. “Wanneer ben je weer van plan om aan de slag te gaan?” is dan de eerste vraag. Dat is niet oké; ik vind dat niet oké.
Als werkgever omgaan met een rouwende medewerker
Maar wat is dan wel oké? Ik denk dat dat heel erg van de medewerker afhangt. Sommige mensen vinden het fijn om in een periode van rouw aan het werk te zijn voor de afleiding, om met je hoofd ergens anders mee bezig te zijn dan met het verdriet. Andere mensen zijn totaal niet in staat om iets te doen en hebben alle rust en ruimte nodig om het verdriet te verwerken. Iedereen is anders.
Wat je kunt doen als werkgever? Je houdt op een respectvolle manier contact met de medewerker en onderzoekt de behoefte. Je komt samen tot afspraken over hoe de komende periode ingericht wordt. Dat kan een mix zijn van bijzonder verlof en verlofdagen, of als de medewerker er psychisch ziek van wordt, een verzuimmelding. Onderzoek wat de medewerker fijn vindt rondom het contact en schakel waar nodig professionele hulp, zoals de bedrijfsarts, in voor een objectief advies.
Geef een reactie