Blauwbaard. Het verhaal over de sleutel en Bejegening

15/12/2015 Leestijd: 5 minuten

art yvonne (art Yvonne.jpg)Blauwbaard. We kennen die rijke griezel allemaal toch nog wel? En tja, er was toch een vrouw uit zijn omgeving die -ondanks de negatieve berichten over Blauwbaard- en behoorlijk wat wantrouwen besloot een gokje met hem te wagen. Blauwbaard. Waar gaat dit sprookje over? Voor de mensen wiens geheugen toch even opgefrist moet worden:
Een jonge vrouw trouwt met de rijke lelijke Blauwbaard. Als hij op reis moet, krijgt zij alle sleutels, en mag ze over al zijn geld beschikken, feesten houden, kleding kopen enzovoorts. Een van de sleutels is van de zogenaamde ‘’Blauwe’’ kamer. Ze mag overal komen, maar niet in de Blauwe kamer.
Na een van de feesten, als alle gasten weg zijn kijkt zij samen met haar zus Anna toch in de Blauwe kamer en vindt haar dode voorgangsters: de zeven vrouwen waar Blauwbaard eerder mee trouwde. Blauwbaard keert terug van zijn zakenreis en ziet bloed aan de sleutel van de blauwe kamer. Het is een toversleutel, het bloed gaat er niet af. Zijn vrouw heeft zijn verbod overtreden en moet sterven. Hij zal zijn vrouw aanstonds doden, maar nog net op tijd arriveren de twee broers van zijn vrouw die hem doden.

In het eerste sprookje (Alice in Wonderland) werden twee zaken door mij aangekondigd:
Visie ontwikkeling en best practices. Eerst even een toelichting.

Meestal leiden sleutels tot inzicht, ontwarren van een knooppunt, geruststelling.
De symboliek van ‘’de sleutel vinden en de ‘’sleutel gebruiken’’ staat ook in HR-land bekend als het bereiken van een doorbraak.

Het verhaal van Blauwbaard gaat in eerste instantie over het breken van een belofte. Ik betrap mezelf bij het lezen van dit verhaal meteen op gedachten zoals ‘’maar hoe zit het dan met de geur van een aantal lijken?’’ ‘’Wordt men daardoor niet gewaarschuwd?’’
Ik probeer die gedachten naast me neer te leggen.(Want ach, het gaat hier immers om een sprookje!). Toch ontstaat er bij mij ongeloof over de hele gang van zaken; met name de wijze waarop Blauwbaard zijn vrouw bejegend.

Waarom moet je kop rollen als je een belofte breekt? Waarom is gedood worden de enige optie als je ongehoorzaam bent geweest?

Is dat de maatregel die men anderen kan en mag opleggen? Is dat de manier waarop wij met elkaar om willen gaan? Is dat een goede vorm van Bejegening?

Weer terug naar de vraag uit het eerste sprookje, Alice in Wonderland: Hoe ontwikkelen we ook hier best practices en onze visie op HR-gebied ? Als men elkaar op een negatieve manier bejegend dan heeft dat op korte of langere termijn een boemerang effect; je krijgt het als werkgever, als werknemer, als (HR)-collega terug op je bord.

Is het verhaal van Blauwbaard bedoeld als waarschuwing voor ongehoorzaamheid? Of staat het verhaal van Blauwbaard voor ontrouw en gebrek aan respect? En van wie dan?

In feite komt het er in het Blauwbaard sprookje op neer ( of men nu een gids wil zijn in tijden van crisis en krimp, een vredesrechter of filosoof) dat men in deze tijd consequent moet zijn in de strafmaat en dat de dader de consequenties van zijn/ haar gedrag moet aanvaarden. Gelukkig hebben we onszelf inmiddels voorzien van een hulpmiddel: we hebben jaren geleden potloden met gummetjes uitgevonden. Iedereen die fouten maakt krijgt een kans om die weg te gummen. Als men maar van zijn/ haar fouten leert.

Hoe zit dat dan in deze tijd waar de crisis nog steeds voortduurt en er daardoor koppen rollen? Gaat het daar om het niet nakomen van een belofte, ongehoorzaamheid, nieuwsgierigheid, om bedrog, ontrouw of begeerte?
Gaan er allerlei dingen mis en mensen de mist in, maar blijven we afwachten?

Blijven we als HR afwachten, òf ontwikkelen we do’s en don’ts (een sleutel) waardoor mensen zich uitgedaagd voelen, durven te experimenteren en weer meer uit zichzelf willen halen dan ze normaal gesproken zouden doen. Over hun grenzen gaan. Omdat ú aanwezig bent. Omdat ú deuren voor ze opent?

De kern van dit sprookje is bejegening. Hoe vormen we als HR een bejegeningsbeleid dat bevorderlijk is voor het aanbrengen van de samenhang tussen mensen onderling, wat verbinding en voeding geeft aan de waarde van relaties tussen mensen?

Als ú daaraan voeding geeft dan geeft u voeding en waarde aan de sociale waardebron voor mensen, voor uw organisatie en… voor uzelf.

 

art yvonne 2 (art Yvonne 2.jpg)

 

Hoe? Niet meer afwachten, niet meer straffen alleen; u voedt als ‘’P&O’’ de sociale samenhang bestaande uit het geheel aan actieve relaties tussen medewerkers waarbij door uw toedoen wèl sprake is van onderling vertrouwen en een gedeelde identiteit.(van Kempen 2011).
U kijkt hierbij naar de 5 W’s; voorbeeld? Stel dat iemand zijn/ haar belofte niet nakomt, dan vraagt u eerst hoe dat zo gekomen is. Daarna probeert u het individu wegwijs te maken met betrekking tot normen en waarden. Door zelf het voorbeeld te geven wordt u als eerste geïnformeerd als er fouten worden gemaakt, niet als laatste. Kortom:
Sociaal kapitaal verbindt individuen in een werksituatie waarbij sprake is van onderling vertrouwen. Vertrouwen, dat van belang wordt geacht voor het persoonlijke èn het organisatiesucces. Denk daarbij alleen al aan de schade die door wantrouwen kan ontstaan, ook zonder dat men bij de eerste fout iemands kop van de romp moet scheiden.

(Simons,2002): the high cost of low trust.

0 reactie(s) op “Blauwbaard. Het verhaal over de sleutel en Bejegening”

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *


De verificatie periode van reCAPTCHA is verlopen. Laad de pagina opnieuw.