Vandaag was ik in Groningen. De universiteit bestaat 395 jaar en dat is groot feest. Ook mijn eigen faculteit psychologie probeerde luister bij te zetten bij deze mijlpaal. Ik hoorde onder andere dat er in 2008 ruim 900 eerstejaars waren ingeschreven. Mooi natuurlijk, hoewel, wat moeten we met al die psychologen – we hebben er in Nederland al 30.000. Maar goed. Er waren diverse lezingen waarvan twee mij boeiden door de directe relatie met assessment. Over nummer een gaat de rest van dit stukje. Volgende keer nummer twee.
Onderzoeker Kees Keizer voerde zes slimme experimentjes uit – met proefpersonen die nergens van wisten – waarbij het met name ging om de vraag of norm overtredend gedrag door anderen leidt tot asociaal gedrag van de proefpersonen. Het antwoord is ronduit ja. Wanneer je een nutteloze flyer aan je fiets aantreft, wat doe je dan? In een rommelige omgeving – bijvoorbeeld graffiti op de muur ondanks een zichtbaar verbod – gooien mensen de flyer eerder op de grond dan in een schone omgeving. Dit effect: mensen overtreden de normen eerder wanneer anderen dat zichtbaar ook doen, toonde Keizer glashelder aan.
Wat is de link met assessment? Wel nu, stel je een assessment bureau voor. Eén invloedrijke assessor – bijvoorbeeld de eigenaar – gaat geregeld over de schreef waar het de behandeling van kandidaten betreft. Bijvoorbeeld:
- Machtsmisbruik (“Het duurt even voordat wij de gegevens verzameld hebben.” Of “De rapportage kunt u over twee weken verwachten”)
- Discriminatie (“Weer zo’n criminele kut Marokkaan”)
- Onbeschoftheid (“Meen je nou serieus dat je geschikt bent voor die functie?”)
- Stiekemheid (“Ja zo staat het niet precies in het rapport, maar via de telefoon kan ik je wel zeggen: gewoon niet aannemen”)
- Enzovoort
Hoe denkt u dat de junioren op dergelijk voorbeeldgedrag reageren?
Geef een reactie