“The only resource capable of transforming a desert in the land of Canaan is the confidence of the society members in each other, and the trust of all in the future they are going to share”. Bauman citeert hier Alain Peyrefitte. Ook zonder achtergrond kennis is duidelijk wat hier wordt bedoeld: de enige ‘resource’ die in staat is een vruchtbaar land van een woestijn te maken, is het vertrouwen van mensen in elkaar en geloof in de toekomst.
Mentaliteit en attitude
De mentaliteit of attitude van mensen wordt in dit citaat gezien als de belangrijkste, nee, zelfs de enige ‘resource’ die in staat is fundamentele veranderingen te maken. En gaat dit niet ook op voor organisaties? Hebben succesvolle organisaties gemotiveerde werknemers, of maken gemotiveerde werknemers een succesvolle organisatie?
Ik zou mijn geld op het tweede zetten. Niet alleen omdat het realistisch klinkt, maar ook omdat deze opvatting inzicht geeft in de maakbaarheid van succes. Bonuspunten omdat het op een voor werknemers prettige manier gebeurt!
Context van het citaat
De originele tekst (zie onderaan), is te mooi om links te laten liggen. In tegenstelling tot het citaat, gaat Bauman in tegen ‘vooruitgang’. Hiermee bedoelt Bauman ‘nu investeren in later’. Heel kort door de bocht argumenteert Bauman dat het niet langer moreel verantwoord is om volgens deze waarden (nu werken om later te genieten) te blijven handelen.
Het betreft een abstracte, filosofische tekst. Maar ga toch even naar de (universiteits)bibliotheek en probeer een exemplaar te bemachtigen!
Conclusies voor organisaties en HR
Uit het citaat kan worden geconcludeerd dat de houding van personeel een organisatie kan maken of breken. But hey, what else is new. Uit mijn korte uitleg van de paper kan een veel fundamentelere conclusie worden getrokken (lees daarom de paper!). Namelijk dat, ondanks dat we een cultuur hebben waarin werk wordt gezien als belangrijk voor een mens, mensen uiteindelijk op zoek zijn naar het bevredigen van behoeften, niet naar het voltooien van werk. Werk is daar een manier toe, maar geen zaligmakende manier.
Organisaties en specifiek de delen van organisaties die zich bezig houden met mensen, dus wij, HR, zouden vanuit die gedachte mensen moeten benaderen. Sta eens stil bij wat de mensen in uw organisatie echt willen. Doe dat door met ze te praten, stil te staan bij hun antwoorden. En probeer daar naar te handelen. Je hoeft er geen Maslow op na te slaan. Dat ene schouderklopje, dat is vaak waar mensen het voor doen.
* Zygmunt Bauman, ‘Work’, in: Liquid Modernity, Polity Press, 2000, P132
Geef een reactie