We reduceren onze economie graag tot een simpel grijpbare eenheid: geld. Draait er meer geld rond in de economie, dan gaat het beter. Minder, dan slechter. We hebben het ook over liquiditeit, de beweeglijkheid van geld. Hoe meer liquide – hoe meer het rond stroomt – hoe makkelijker het is om aan geld te komen. En geld betekent mogelijkheden. Op deze manier gaan we aan een hoop complicaties voorbij. Het wordt op deze manier erg makkelijk om te streven naar een zo hoog mogelijk BBP getalletje. Zonder te filosofisch te worden denk ik te kunnen stellen dat we het met zijn allen niet voor een getalletje doen. We doen het voor een leuk leven. De afgelopen jaren lijken dat getalletje en het leuke leven wat verder uit elkaar te zijn gegroeid en ik denk dat dit een belangrijk punt van aandacht is.
Zo hebben we bijvoorbeeld vrijwilligerswerk. Een belangrijk deel van onze arbeid wordt door vrijwilligers gedaan. En nu de koning en de overheid ruim een jaar geleden het woord participatiesamenleving in de mond hebben genomen hebben we via deze strategie een heleboel kosten onzichtbaar gemaakt voor de ‘economie’. Kinderen die voor hun ouders zorgen staan nu eenmaal niet op de financiële overzichten van de overheid. Het geluk van de ouders, kinderen, de kwaliteit van de zorg, etc. evenmin. Nu ben ik helemaal niet tegen community-feel en zorgdragen voor elkaar. Ik wil aanstippen dat we steeds meer arbeid verplaatsen naar de ‘onzichtbare’ arbeidsmarkt. Andere voorbeelden zijn werkervaringsplaatsen en buurtwachten of andere vergelijkbare initiatieven. Soms zijn deze effectiever dan de financiële-waarde-kostende alternatieven. Desalniettemin verdwijnen deze activiteiten op een bepaalde manier uit het zicht.
Hoe gaat HR hier mee om? Heeft uw organisatie zicht op wie er allemaal betaald en onbetaald werk doen in jullie directe omgeving? Hebben jullie vrijwilligers, klanten die meedenken, vrijwilligers voor activiteiten binnen de organisatie?
Als we het daar over gehad hebben, kunnen we de stap maken naar de kosten die een organisatie kan hebben voor de overheid, zonder dat we dat terugzien op de jaarrekening.
Dit blog werd geschreven door gastblogger Jeroen
Geef een reactie