Goedemorgen,
“DO YOU KNOW THE SOUND OF A BEGIUM FIRE TRUCK?”
Graag leg ik u deze brandende vraag voor aan het begin van een nieuw seizoen Opstarters. Want ik had er ‘net na mijn vakantie’ succes mee om me een wat al te aanminnige dame van het lijf te houden. En wie weet komt ze u in een of andere vorm ook eens van pas. Het gebeurde als volgt.
Rond de vakantietijd word ik nogal eens overstelpt met verzoeken om even bij te praten. En dat gebeurt dan aan mijn bureau, ergens op de werkvloer, of in mijn auto onderweg naar… De redenen zijn zeer divers. En hoe belangstellend ik gewoonlijk meestal ben, soms komt zo’n bijpraat sessie mij heel slecht uit. Zoals kortgeleden. Voor een Europees project, waarbij ik in de stuurgroep zat, was onduidelijkheid ontstaan over de tijdsplanning. Een conference call moest duidelijkheid brengen. Ik kreeg van de organisator dag en tijd door en de bijbehorende inlogcode en zag dat ik op dat moment onderweg zou zijn. Dus moest ik vanuit de auto inbellen. Nou ja, so what. Dat gebeurde wel vaker.
Die avond reed ik de snelweg op en had alle gegevens keurig naast me op de bijrijderstoel liggen, klaar voor gebruik. Net voor ik wilde beginnen, verscheen op mijn scherm een nummer met landnummer +44. Uit Engeland dus. Omdat de organisator van de conference call een Engelse collega was, dacht ik dat er iets tussen was gekomen en dus nam ik op.
Ik noemde mijn naam en toen was het even stil. Ik zei nog eens mijn naam en jawel, daar klonk een prachtige vrouwenstem, sensitief, die me meteen in het mooiste Engels onderstortte met informatie over de organisatie die zij vertegenwoordigde, over de grote internationale bekendheid die men genoot op het gebied van kennisuitwisseling tussen internationale HR Directors, en dat haar team elk jaar collega HR directeuren ‘screenden’ die dan gevraagd werden voor exclusieve bijeenkomsten. Het was “top of the bill” uiteraard en een voorrecht om geselecteerd en gevraagd te worden, en nu was ik een van de gelukkigen. “Nou, wat vindt u daarvan, mijnheer Maassen? Kunnen wij een afspraak inplannen dat wij elkaar ontmoeten en dat ik u dan nadere informatie zal geven?” Ik moest echt even bijkomen. Niet alleen van haar verhaal, maar ook van haar overtuigende stem die van alles leek te beloven. Toen de nuchterheid weer terug was zei ik haar dat ik echt niet geïnteresseerd was en ook geen tijd had voor dit gesprek. Ze reageerde net als ik even ervoor, geschokt. Of deed alsof. Dit was nooit eerder gebeurd verzekerde ze mij. Daarom herhaalde ik mijn afzegging en verbrak de verbinding. Ik pakte mijn papiertje met de gegevens van de conference call en zag verbijsterd opnieuw hetzelfde +44 nummer verschijnen. Tot vijf keer toe!!! Eindelijk lukte het me door te dringen tot mijn collega voor een veel zakelijker gesprek. Na afloop zag ik dat ze nog tien keer had gebeld. Mijn hemel!
De volgende dag op kantoor belde de receptioniste dat ze mrs. Levine uit Engeland aan de lijn had. Ze vroeg naar mij en refereerde aan het gesprek dat ik dag er voor met haar had gehad. Nergens bij stilstaand dacht ik dat het met de conference call te maken had en zei dat mrs. Levine kon worden doorverbonden. Meteen toen ik de stem hoorde en aan de meer dan 15 pogingen dacht, wist ik dat ik geen schijn van kans maakte om van haar af te komen, wat ik ook zou zeggen. Hoe zou ik haar
kunnen stoppen.
Terwijl ik iets goeds probeerde te bedenken, hoorde ik haar allerlei moois prevelen over een ‘live’ gesprek en de ‘boost’ in mijn carrière, en de kleine kosten en moeite, mijn gerenommeerde voorgangers, zo kabbelde ze voort, mijn eigen gedachtestroom steeds onder druk zettend. En ineens was ik er klaar mee. Ik onderbrak haar en zei:
“Luister goed mrs. Levine, als mijn kinderen niet luisteren naar wat ik wil zeggen, probeer ik hen op een alternatieve manier te laten begrijpen wat ik bedoelde te zeggen. Wellicht werkt die manier nu ook bij u. Ik heb u verschillende malen verteld dat ik niet geïnteresseerd ben. Om u dat heel helder te maken, heb ik een vraag voor u”. En ik liet een korte stilte vallen. Toen klonk een heel behoedzaam “oh”.
“DO YOU KNOW THE SOUND OF A BELGIUM FIRE TRUCK?” Het bleef heel even stil, toen hoorde ik een zacht kirrend lachje en werd de verbinding verbroken. Hard lachend legde ook ik de telefoon neer.
Ik wens u een frisse en vrolijke start van uw werkweek.
Geef een reactie