De flexibele arbeidsmarkt in Nederland groeit. Het belangrijkste aandeel wordt ingenomen door zzp’ers die op uurtarief werken voor opdrachtgevers. Omdat er in de praktijk vaak toch sprake is van een gezagsverhouding, is er niet altijd sprake van volwaardig ondernemerschap. De overheid wil dit reguleren omdat hierdoor premies werknemersverzekeringen en loonbelasting ten onrechte niet worden afgedragen. De fiscus mist daardoor inkomsten. De nieuwe Wet deregulering beoordeling arbeidsrelaties moet hierin meer duidelijkheid gaan scheppen, maar mist de inhoudelijke overtuigingskracht om de schijnzelfstandigheid aan te pakken.
Veel twijfels over de wet
Afgelopen 2 februari stemde de Eerste Kamer over de definitieve inwerkingtreding van deze wet, de VAR is definitief afgeschaft en de Wet DBA is vanaf 1 mei van kracht. Ook ditmaal is het geen gelopen koers voor Staatssecretaris Wiebes. De politiek heeft wederom een aantal kanttekeningen geplaatst bij de beoogde verbeteringen van de wet. Daar waar de tijd rijp is om politiek een lans te breken voor de 1.000.000 zzp’ers in Nederland, heerst er twijfel en onzekerheid. Hieronder een overzicht:
- De nieuwe wet Wda werkt met goedgekeurde modelovereenkomsten in plaats van een door de Belastingdienst afgegeven VAR verklaring. Opdrachtgever en opdrachtnemer moeten nu zelf vooraf hun zaakjes regelen, maar hebben geen zekerheid over de status van de zzp’er als ondernemer vooraf.
- Een Var verklaring is een door de Belastingdienst afgegeven beschikking met een mogelijkheid voor bezwaar. Een modelovereenkomst is een overeenkomst tussen partijen (opdrachtgever en zzp’er) en heeft daardoor een wankele status voor rechtszekerheid.
- Bij controle door de Belastingdienst achteraf kan, ondanks de hantering van de modelovereenkomst, toch een naheffingsaanslag loonbelasting opgelegd worden. Deze mogelijkheid was er ook al bij de VAR verklaring. Dit versterkt de twijfel over de mate waarin de wet deregulering beoordeling arbeidsrelaties nu een daadwerkelijke verbetering is.
- Doordat de nieuwe “zzp-wet” nog steeds geen zekerheid vooraf geeft, kan de zzp’er voor de vervelende situatie komen te staan dat zijn/haar eenmanszaak met terugwerkende kracht een fiscaal loondienstverband blijkt te zijn. Het gemis aan loondoorbetaling bij ziekte, het niet tijdig hebben ingespeeld op een werkloosheidsuitkering, de gemiste transitievergoeding en de verrekening van investeringen als ondernemer zijn achteraf lastig. Er ontstaat een fiscaal en arbeidsrechtelijk doolhof voor de zzp’er.
Het is de vraag hoe de feitelijke implementatie en de praktische toepasbaarheid van de Wet deregulering arbeidsrelaties vormgegeven gaan worden.
Geef een reactie