20 November 2019 was een bijzondere dag. Verpleegkundig personeel liet zien dat het mis is met de balans tussen professioneel zorg verlenen en de impact van doorgeslagen marktwerking op de individuele werknemer. De dag was bijzonder omdat verpleegkundigen (maar ook artsen en ander personeel dat zich betrokken voelt bij het verlenen van ziekenhuiszorg) zich massaal op het Malieveld verzamelden om het vastgelopen cao-conflict in de ziekenhuizen vlot te trekken.
Ook de dag dat de Rijksoverheid, de werkgevers en zorgverzekeraars liet merken dat de financiële rek eruit is. Dit laatste was natuurlijk klassieke retoriek, maar gaf wel aan dat er gezocht moest worden naar andere oplossingsrichtingen dan geld alleen.
Erkenning van vakmanschap
Wetenschappelijk onderzoek uit de vorige eeuw (m.n. de Tweefactorentheorie van Herzberg, 1959) leerde ons al dat geld alleen werknemers niet (blijvend) motiveert. Of het jonge mensen zal aanmoedigen om voor het vak van ziekenhuiszorg te kiezen is te betwijfelen. Waar het hier feitelijk om gaat is een gebrek aan erkenning van vakmanschap. Maar evenzeer ontbreekt het aan mogelijkheden eigen regie te voeren over je werk en professionele onafhankelijkheid. De bureaucratie maakt mensen gek.
Er komt extra geld
Ik blijf uit de klassieke retoriek. Er werd een verkenner aangesteld. In achterafzaaltjes in de cirkel Den Haag, Amsterdam en Utrecht zal voor de jaarwisseling een ‘felbevochten’ akkoord het licht zien: een soort kerstkindje. En ja, er komt extra geld. Nee, het structurele probleem wordt niet opgelost.
Staking van onderwijzers
Eigenlijk was 6 november 2019 ook een heel bijzondere dag. Alles wat hierboven staat kun je kopiëren, maar vervang ziekenhuispersoneel door onderwijzers. De rest blijft hetzelfde. Ik verwacht in de komende maanden dit artikel nog een aantal keren te kunnen publiceren. De volgende keer zijn het geen ziekenhuismedewerkers of onderwijzers, maar politiemensen, gemeenteambtenaren en medewerkers van de Publieke Omroep.
Investeer in de verhoging van motivatie
Suggestie voor de komende “Kerstakkoorden”: reserveer eenmalig 0,25% van de loonsom om te investeren in bredere inzetbaarheid van personeel. Stop het niet in loon, maar investeer het in verhoging van motivatie door het geven van erkenning en verantwoordelijkheid. Creëer meer mogelijkheden om de balans werk-privé in de praktijk echt beter te maken en investeer structureel in leren en ontwikkelen. Wetenschappelijk onderzoek uit deze eeuw heeft ons geleerd, dat deze investering zich snel terug verdient in vermindering van productiviteitsverlies (TNO – NPDI: Kosten Batentool Duurzame Inzetbaarheid 2018).
Geef een reactie