Toen SF-auteur Fredric Brown in de jaren 50 zijn verhalen schreef, was er geen sprake van internet, mobiele netwerken of LinkedIn. Je familie, buurt, kroeg, werk, kerk en school waren je (sociale) omgeving. De telefoon hing in de gang of stond in zwart bakeliet te glimmen op een bureau. Televisie was er net en nog voor weinigen weggelegd. Computers waren zo groot als een flatgebouw en merendeels militair of wetenschappelijk toegepast. De radio was de verbindende factor. Toch beschrijft Brown in één van zijn korte verhalen (uit 1954!), angstwekkend scherp en voorspellend, onze toekomst die van netwerken aan elkaar hangt…
Als Brown de computerspecialisten van zijn tijd alle computers van de aarde en het heelal laat verbinden met elkaar, ontstaat er een geweldige mooie spanning in zijn verhaal… Alle computers zijn verbonden en een aantal specialisten zitten voor een monitor en een toetsenbord, de computers worden aangezet… een felgroene cursor begint te knipperen in de linkerbovenhoek. Een specialist zit met duidelijke emotie voor het toetsenbord en vraagt: “Wat zouden we de computers kunnen vragen?”. Een tweede specialist bedenkt zich geen moment en begint te typen: “Bestaat er een God?”. De specialist drukt op enter… De cursor licht weer fel op en dan verschijnen de volgende letters: NU WEL.
Elke keer als ik dit lees of vertel, dan voel ik de rillingen over mijn rug (mijn zenuwstelsel is eigenlijk ook een netwerk!). Niemand in die tijd had kunnen vermoeden dat dit anno tweede helft 20e eeuw werkelijkheid zou worden. Want: hoeveel vragen worden er dagelijks aan Google gesteld? Is Google onze nieuwe Guru? En hoeveel mobieltjes zijn er over de gehele wereld?
Als ik dit zo op me in laat werken dan zie ik een duidelijke lijn vanuit de sociale omgeving jaren 50 vorige eeuw naar anno NU. De jaren 50 (en verder) zie ik als de jaren van “collectiviteiten: met herkenbare groepen als eenheid: een groot aantal individuen dat in een bepaald opzicht als een eenheid kan worden beschouwd”. Immers je identificeren met een familie, een buurt en een school maakte je tot lid van een groep. En was haalbaar, communicatie was directer en gerichter: geen spam, maar een ouderwetse brief. Voor ons vakgebied Human Resources (HR) is dit een essentiële evolutie om de huidige en toekomstige realiteit te begrijpen.
Hoe deze collectiviteit is geëvolueerd tot “connectiviteit” is onderwerp van mijn blogreeks in 3 delen. Het eerste deel kunt u hier lezen: Collectiviteit: het HR perspectief in de 2e helft van de 20e eeuw.
Geef een reactie