Een nieuwe tijd
Het is een nieuwe tijd waar we inzitten, een tijd waarin veel mensen heftige transformaties doormaken. Organisaties veranderen continu. Op persoonlijk vlak kan het zijn dat het baan-/geldverlies, verlies van relatie betreft en/of het gevoel dat je zo heftig bent veranderd/ontwikkeld, dat mensen/vriendschappen om je heen niet goed meer voelen… ik kan alleen maar concluderen dat velen van ons, ik incluis, behoefte hebben aan veiligheid te midden van al deze onzekerheden en ontwikkelingen.
De laatste tijd ben ik me af gaan vragen wat nu eigenlijk de definitie van veilig is? Want wat voor de een veilig voelt, voelt voor de ander helemaal niet zo veilig. Een vaste baan is het veilige ideaalbeeld van velen, maar voor mij bijvoorbeeld niet, ik doe graag dingen buiten de routine, ben een bouwer. Is het de perceptie ervan, het beeld wat je bij dingen hebt?
Wiki zegt hierover:
“Veiligheid is de mate van afwezigheid van potentiële oorzaken van een gevaarlijke situatie of de mate van aanwezigheid van beschermende maatregelen tegen deze potentiële oorzaken. Veiligheid is een relatief begrip, aangezien niets onder alle omstandigheden volledig zonder gevaar is.
Het begrip veiligheid bestaat zowel rationeel als denkbeeldig. Rationeel kunnen er allerlei berekeningen worden toegepast op een situatie om te bepalen of deze veilig is. Daarnaast is er nog denkbeeldige veiligheid. Iemand kan zich veilig voelen maar het rationeel gezien niet zijn en andersom. Dit wordt ook wel schijn-veiligheid (resp. schijn-onveiligheid) genoemd.”
Aha! Ik heb het hier dus over de denkbeeldige veiligheid. Je kunt je dus veilig denken! Dat is nog eens een mooi gegeven en kracht gevend!
Werknemers schijn-veilig en Managers schijn-onveilig
Ik kwam laatst ergens de volgende uitspraak of quote tegen “It is risky to be safe”. Dit intrigeerde mij want voelde voor mij gelijk aan als waar en aangezien ik daar vervolgens meteen graag een analyse op loslaat… Deze quote zegt in mijn optiek alles over de denkbeeldige schijnveiligheid waar veel medewerkers die ik in de afgelopen 10 jaar ben tegengekomen, intrappen…In dienst zijn bij een bedrijf, zeker lang in dienst, kan dat gevoel van schijnveiligheid en dus stilstand teweeg brengen. Als je dan ook nog met werkgevers te maken hebt die zich weer “schijn-onveilig” voelen bij het aanspreken op gedrag en gewenste ontwikkeling, krijg je aan twee kanten stagnatie wat de plooibaarheid van mensen natuurlijk geen goed doet. Want niet alleen in the end als dat nodig is, moeten zowel werkgevers als werknemers hier klaar voor zijn. je moet van waarde zijn, voor jezelf, voor je organisatie, als werkgever voor je werknemer en als dat niet meer kan, als werknemer voor andere werkgevers… Dit is een gedeelde verantwoordelijkheid.
Veiligheid haal je niet buiten jezelf
Door werkgevers & werknemers hiervoor de ogen te openen, breng ik in mijn optiek rationele veiligheid, simpelweg door ze de valkuil te laten zien van denkbeeldige (on)veiligheid.
Geef een reactie