Goedemorgen,
OVER LIEVERKOEKJES EN KOEKJES VAN EIGEN EN ANDER DEEG….
Ooit gehoord van #dtv? Lees deze opstarter en huiver. En ga daarna ook eens op bezoek bij #dtv. Dan hoeft u nooit meer voor de ganzen te preken, denk ik. Geheimtaal? Was het voor mij ook. Tot voor kort.
Ik kreeg problemen met mijn router en wat daarmee samenhangt. Wist me geen raad en ging daarom te rade bij mensen van wie ik dacht dat ze me konden helpen. Maar van alle adviezen die ik kreeg zag ik het bos door de bomen niet meer. Dus besloot ik mijn heil elders te zoeken en kwam uit bij een IT specialist. Die bleek echter een taal te spreken die mij nog meer dan als abracadabra in de oren klonk en mij zodoende nog verder het onbekende bos in bracht. Tot mijn grote vreugde bleek daar een dame te werken die door had dat ik de weg volkomen kwijt was en die me een mail stuurde met een verwijzing naar een e-nieuwsbrief geladen met allerlei ICT tips. En ja hoor, ik vond bruikbare en begrijpelijke tips over routers en hun elektronische nukken, en hoe ze te verhelpen. Wat een opluchting. Tot …
… een paar weken later had ik een nieuw IT gerelateerd probleem. Snel zocht ik in mijn mailbox naar de website van het bedrijf dat mij eerder had geholpen. Ik gaf een zoekopdracht en ontving diverse antwoorden. Maar om die volledig te kunnen uitlezen moest ik eerst een abonnementsnummer invoeren om te kunnen inloggen. Daar voelde ik niet zoveel voor, maar er bestond een tussenoplossing, las ik. Een proefabonnement van 13 weken voor slechts 7,50 euro gaf toegang tot de website en twee keer per week een nieuwsbrief update plus de gewenste inlogcode. Zo gevraagd, zo gedaan en even later had ik het antwoord op mijn probleem. Klaar! Had ik gedroomd!
De volgende dag al: Een mail met het dringende verzoek mijn profiel aan te willen vullen en al mijn interessegebieden op te geven. Dat lieverkoekje wilde ik niet bakken en dus werd de mail genegeerd. Weer klaar en nu ook af, meende ik. Helaas had ik buiten de bekende waard gerekend en kreeg ik wat koekjes van ander deeg geserveerd. De koekenbakkers stuurden me dag na dag mails met allerlei aanbiedingen en andere nieuwsbrieven. Niet een keer per dag, maar meerdere keren. Na anderhalve week die vervuiling te hebben weggewerkt, liet ik weten die ongewenste stroom informatie niet te wensen en dat ik me daarvoor afmeldde. Kon niet. Op basis van mijn profiel (dat ik niet had gemaakt!) zou ik informatieve brieven blijven krijgen. Ik had immers een proefabonnement! Na wat heen en weer ge-mail besloot ik uiteindelijk toch maar een profiel aan te maken en daarin enkel het interessegebied ICT aan te kruisen. Wat kreeg ik? Een gemengde nieuwsbrief uit diverse interessegebieden. Juist wat ik NIET wilde.
RING…
Ik dacht geen mail sturen, want dan begint het gedoe weer opnieuw, maar bellen met de uitgever. Helaas bood dat gesprek mij geen soelaas, want een klacht werd niet telefonisch aangenomen, maar moest via de website. Dus opnieuw mailen. En u voelt ‘m al, zonder het inmiddels vurig gewenste resultaat. Er bleef me echt niets anders over dan het proefabonnement per direct op te zeggen. Maar hoe doe je dat in deze tijd? De website gaf aan twee maanden opzegtermijn. Maar niets over een proefabonnement. Weer mailen met vragen naar de gewenste route om op te zeggen. Geen reactie. Opnieuw bellen. Stuur een opzegbrief, maar waarom zou u dat doen? Een proefabonnement loopt toch tzt gewoon af? Oh, ik had een klacht! Ja, dan moest ik op de website zijn. Daarvoor was de servicedesk niet. Zowat wanhopig vroeg ik de medewerkster hoe het toch kon dat bij hun alles via de website moest, alleen opzeggen per brief en als je dat deed dan nog werd je van hot naar haar gestuurd of je kreeg geen antwoord. Ze bleef me ook nu weer een antwoord schuldig. Ik wist gelukkig nog een uitweg. Classificatie als spam-adres. En dat deed ik. Op een verjaardag vertelde ik smeuïg wat me was overkomen en hoe besmuikt ik het had opgelost. En, dat ik nog steeds zocht naar betere en minder hinderlijke oplossingen voor IT-vragen. Je moet vragen neerleggen op fora of op #dtv, zei mijn gastheer. Je komt dan absoluut in contact met mensen die al eens zo’n akkefietje bij de hand hebben gehad en die wijzen je graag de weg naar een juiste oplossing. Op zijn I-pad liet hij me zien hoe dat werkte. Er ging die avond een hele nieuwe wereld voor me open.
Eergisteren kreeg ik een telefoontje van de uitgever van de nieuwsbrieven. Waarom ik niet reageerde op hun mailtjes en evaluatieformulier van het proefabonnement? En of ik daar een speciale reden voor had? Inwendig grinnikend zei ik: Nou, weet u wat? Als u mij nu een mail stuurt, dan kan ik uw aanvraag in behandeling nemen. Helaas kan ik telefonisch niet reageren op uw verzoek…
Ik wens u een werkweek met een heuse eyeopener toe.
PS. U weet nog niet waar #dtv voor staat! Het staat voor “durf te vragen” in Twitter.
Geef een reactie