Uit recent onderzoek van de Volkskrant* is gebleken dat bij Vedior en Reed Elsevier de meeste vrouwelijke managers werken. Bij Vedior werkt 58 procent van de vrouwen in een leidinggevende positie en bij Reed Elsevier ligt dit percentage op 48 procent.
Vrouwelijke managers blijven duidelijk een interessant onderzoeksonderwerp en de vraag zou eigenlijk moeten zijn waarom dit zo interessant is. Waarom wordt er überhaupt verschil gemaakt tussen mannelijke en vrouwelijke managers? Een manager is toch gewoon een manager, ongeacht het geslacht?
Verschillen
Een korte tocht door onderzoeksland bevestigt meteen mijn vermoeden: een manager is blijkbaar niet gewoon een manager. Buiten de ontelbare karakteristieken voor de diverse managers wordt er duidelijk onderscheid gemaakt tussen mannelijke en vrouwelijke managers. Waar ligt nu het grootste verschil vraag je je dan automatisch af. Is het misschien zo dat vrouwelijke managers automatisch meer rekening moeten houden met de don’ts van (vrouwelijke) managers op de werkvloer? Ik zou dan bijvoorbeeld denken aan zaken als niet huilen in vergaderingen, de macht van emoties of zelfs geen verleidelijke kleding aan doen omdat ze je anders niet serieus nemen. Of ook een interessante: hoe ga je als vrouwelijke manager om met intuïtie als raadgever?
Kijkend naar ander onderzoek op dit gebied komt ook naar voren dat vrouwen meer op een interpersoonlijke manier leiding zouden geven en mannen meer op een taakgerichte manier. Daarbij blijken vrouwen er ook een meer democratische manier van leiding geven erop na te houden en zouden mannen meer op autoritaire wijze hun personeel leiden. Op de vraag welke van de twee meer effectief is zijn natuurlijk ook weer talloze antwoorden te geven.
Voor de democratische wijze zijn diverse voordelen te noemen zoals het creëren van draagvlak en het vergroten van inspraakmogelijkheden. Daarnaast is de autoritaire wijze duidelijk toepasbaar in grote, hiërarchisch ingerichte organisaties. De vraag is echter dan wel in hoeverre dit de interactie met werknemers (negatief) beïnvloedt. Participerend leiderschap geniet wat dat betreft volgens diverse onderzoekers (Eagly en Johnson zijn hier een goed voorbeeld van) zeker de voorkeur in de organisaties van tegenwoordig.
De oplossing
En daarmee kom ik terug op de vrouwelijke leiderschapsstijl. Het is niet te ontkennen dat er duidelijke verschillen te constateren zijn tussen mannelijke en vrouwelijke managers. Toch zou ik zeggen dat als de participerende manier van leidinggeven de voorkeur heeft, vrouwen hierin een succesfactor zijn. Helaas hebben vrouwelijke managers het nog steeds niet makkelijk, zo bleek eerder dit jaar. Dit terwijl zij wellicht dé sleutel tot succes zijn?
* Link werkte niet meer en is verwijderd door redactie op 15-08-201.
Geef een reactie