Dit heerlijke blogonderwerp kan niet diep en breed genoeg belicht worden. Tjee ,wat een invalshoeken heeft het. Wat dacht je: wie is er verantwoordelijk voor geluk? Wat is het verschil tussen geluk en betrokkenheid of tevredenheid. Die laatste twee worden door menig HR bureau gemeten. Wat heeft geluk met leiderschap te maken? Wat zijn de succesformules voor geluk op de werkvloer. Gaat het over vaardigheden, iets dat je kunt leren of draait het om een staat van zijn? Is het iets fysieks of puur mentaal? Is de staat van geluk op de werkvloer maakbaar of is dat een illusie?
Waarschijnlijk zijn er meer vragen dan antwoorden. Maar zoals dat gebruikelijk is voor de HR wereld, is het een sport om ook dit onderwerp meetbaar, controleerbaar en beïnvloedbaar maken. En anders filosoferen we er wel lustig op los. Staat het daarom zo hoog op de agenda in HR land?
Geluk is moeilijk grijpbaar en als fenomeen een beetje een dagvers product, net als de aandeelkoersen. Zo denk ik er over. In geen een functiebeschrijving staat dat je als medewerker ook een bijdrage moet leveren aan geluk op de werkvloer. Evenmin staat er een belofte in de gemiddelde personeelsadvertentie dat het bedrijf jou gelukkig gaat maken zodra je het contract getekend hebt. Tenminste, niet zo letterlijk. Die verwachting wordt natuurlijk wel graag gewekt, maar dan gaat het verkapt meestal over het samenwerken in teams, persoonlijke groei, work/life balance open communicatie en meer van dit soort uitingen.
Als je eenmaal binnenstapt in een bedrijf moet je het zelf maken. Geluk mag je zelf creëren. En met een beetje geluk heb je een werkgever die iets aan facilitatie daarvan doet. Bewust of onbewust, bedoeld of onbedoeld. Omdat geluk een subjectieve factor is zal het heel persoonlijk zijn hoe het gewaardeerd wordt. De een wordt blij van keihard doorwerken en overuren maken om zijn fel begeerde huis te kunnen hypotheciseren. De ander zoekt gezelligheid en heeft een topdag als er veel gelachen wordt tijdens de lunch of koffiepauze met zijn collega’s.
Het tegenovergestelde van geluk is chagrijn. Als we het toch over meten hebben is dat iets waarvan je geneigd bent te denken dat je deze gemoedstoestand gemakkelijker in kaart kunt brengen. Ik zie dat bij bedrijven waar veel verandering gaande is, inkrimpingen, werktijdverkortingen, boventalligheidsverklaringen, overplaatsingen e.d. In die bedrijven is de uitdaging groot om geluk op de werkvloer te bevorderen. De medewerkers die hun baan mogen behouden hebben na het verlossende bericht een reden voor een traktatie met taart. Dan is het even feest en een momentje van geluk. Hoe relatief kan het zijn?
Zo zie je maar dat geluk onderdeel van een polariteit uitmaakt. De ene kant van de medaille is geluk en de andere chagrijn. Maar het is één medaille. Het een kan niet zonder de ander. “Je weet nooit hoe hoog de hoogste berg is als je niet in het diepste dal hebt gestaan” is een gevleugelde uitspraak die ik in mijn carrière veel van zakenpartners gehoord hebt. En dat is gewoon waar. Het leven bestaat uit uitdagingen. Het is (soms) ook een feest, maar je moet zelf de slingers ophangen. Die moet je wel eerst zien te vinden. Je hebt geluk als je een wereld creëert die lekker transparant is en waar die slingers voor het grijpen liggen. Of wordt het dan weer te gemakkelijk? Ik zei het al: meer vragen dan antwoorden…
Geef een reactie