Goh, mevrouw

‘Goh mevrouw, vertelt u eens. U heeft een HBO- en een universitaire opleiding gevolgd. Wat interessant’. En toen, ‘wat bent u daarna gaan doen?’ Een recruiter van een klein bureau dat bemiddelt in communicatiefuncties opent op donderdagochtend quasi geïnteresseerd ons oriënterende gesprek.

Het gesprek

Al snel valt mijn mond open van verbazing, en niet om mijn cappuccino weg te werken. Natuurlijk mag deze hippe twintiger me bombarderen met vragen om mijn motivatie aan de tand te voelen. Graag zelfs. Maar gaandeweg het gesprek bekruipt mij het angstige gevoel dat dit een beginneling is die de strategie ‘we houden het helder, dus chronologisch’ voorstaat. ‘U bent na uw studie bij Connexxion als HRM-adviseur gaan werken. Wat vond u daarvan?’ Via wat open deuren over deze betrekking, die ik naarmate het gesprek vordert op dito inspiratieloze wijze beantwoordt, belanden we bij mijn volgende baan (‘en toen ging u freelancen. Waarom?’), weer tien minuten later bij de volgende (‘SMRA, wat is dat voor organisatie?’), nog eens een kwartier later bij de baan die ik daarna bekleedde (‘goh, en toen switchte u naar een communicatieadviesbureau?’) en binnen een uur hadden we het rondje compleet en waren we beland bij mijn huidige werkgever (‘leg eens uit, die overstap snap ik niet’).

Spijt komt altijd achteraf. Na vijftien minuten ‘chronologisch keuvelen’, waarbij essentiële vragen onopgemerkt bleven en doorvragen uit den boze was, had ik als sollicitant zelf moeten bedanken. Totaal niet geprikkeld, kortom een dodelijk saai gesprek. ‘Succes met uw loopbaan, dit gesprek is uw en mijn tijd niet waard’. Dát had ik halverwege moeten zeggen.

Recruiters

Onderzoek* van de Intelligence Group bevestigt het gevoel dat vele banenzoekers met mij delen: recruiters worden niet bijster gewaardeerd. Sterker nog, slechts vier procent van de banenzoekers zit op hen te wachten, waarbij enkel de intercedent zoals we die bij Randstad of Adecco achter het bureau aantreffen een slechter imago heeft. De overgrote meerderheid van de sollicitanten (90 procent) spreekt tijdens een sollicitatiegesprek liever met de toekomstige leidinggevende, of een collega (43 procent). Te licht, niet zelden een starter op de arbeidsmarkt, niet geïnteresseerd, enkel uit op ‘scoren’ en een gebrek aan kennis over de aangeboden functie typeren velen van hen, zo oordeelt banenzoekend Nederland. Een artikel in Volkskrant Banen met een mannelijke Ernst & Young-recruitmentmanager over het vak en ‘zijn’ vijftien thee drinkende vrouwelijke recruiters (‘jonge meisjes met vlotte kapsels’) bevestigt dit stereotype beeld enkel. Moeilijk is recruitment ook niet, zo weet hij. ‘Je krijgt targets door vanuit de raad van bestuur. Zoveel mensen hebben we nodig, zeggen ze, dit is je budget en dit wordt de strategie. Je krijgt e-mails, je weet wie je baas is en hoeveel mensen je onder je hebt. En dan kun je aan de slag. Het is niet zo moeilijk.’

Wat maakt een goede selecteur?

Prikkelen, uitdagen, reflecteren, een unieke invalshoek en zéker geen standaard gesprek waarin de sollicitant rustig achterover kan leunen. Dát doet een goede selecteur, of die nu recruiter of leidinggevende is, vanuit de rol als sollicitant aan de andere kant van de tafel bezien. Een moeilijk vak? Het vereist vaardigheden, maar misschien is enig gewicht in de schaal kunnen leggen op basis van professionaliteit wel belangrijker.

Zoals de leidinggevende van het accountantsbureau, die pas geleden dit prikkelende principe subliem toepaste. Nadat ik vrij gemakkelijk door ronde één –inderdaad, met enkel de recruiter tegenover me- was gekomen, veegde deze doortastende manager genadeloos de vloer aan met sollicitanten die minder dan 200 procent gemotiveerd waren om toe te treden tot zijn club. ‘Je hebt psychologie gestudeerd. Vind je jezelf een psycholoog?’, ‘Je bent vrij direct. Heb je veel vrienden?’, ‘Je wilt dit bedrag verdienen, dan moet je per uur dit bedrag opbrengen. Denk je dit waar te maken?’ ‘Pas jij wel in zo’n formele organisatie als de onze?’ Mijn gesprekspartner heeft nog steeds geen flauw benul welke baan welke in mijn resumé opvolgt, en waar de gaten zitten. Maar hij heeft wél de ware aard van de sollicitant boven tafel gekregen. En belangrijker: om die reden zal ik deze organisatie in de toekomst bewonderenswaardig blijven volgen, en aanbevelen aan vrienden die wél in een formele setting passen. Over imagobuilding gesproken…

Conclusie

Volgens de Intelligence Group blijkt het inzetten van het lijnmanagement het recruitment rendement significant te verbeteren. Na een uur met de te licht bevonden chronologische recruiter gesproken te hebben, staat mijn besluit vast. Solliciteren op een baan via een bemiddeld bureau? Nee, dank je. Ik solliciteer vanaf nu alleen nog maar bij bedrijven zelf. Om daar met de leidinggevende om de tafel te zitten. Het is toch niet zo moeilijk, om in de woorden van de Ernst & Young-recruitment manager te blijven. Want als de recruiter het laat afweten omdat die niet in jou geïnteresseerd is of een gebrek aan kennis over de vacante functie heeft, dan trek je als sollicitant toch je eigen plan?

* Link werkt niet meer per 4-8-2015, red.