Bloed zweet en tranen bij de sollicitant die een passende vacature heeft gezien aan daarvoor graag in aanmerking wil komen. Te beginnen met een pakkende openingszin. Een zin waarmee je vooral boven de massa wilt uitsteken om de aandacht te trekken. Iets in de trant van “Zoek niet verder, hier ben ik al”. Of nee, toch maar niet. Het sollicitanten dilemma, en dit niet één keer maar tientallen keren want dat is zeker het aantal brieven dat een sollicitant schrijft voordat hij of zij wordt aangenomen.
Die motivatiebrief, zo leren we op de sollicitatiecursus, moet aansluiten op de vacaturetekst. Bovendien moet die het enthousiasme en motivatie voor het vaak onbekende bedrijf ten toon spreiden. Ik geef het je te doen. Als sollicitant wil je eigenlijk gewoon een leuke baan. Een baan die bij je opleiding en ervaring past. Het liefst behoorlijk betaald wordt en met een prettige werksfeer. Of zien we het nu helemaal verkeerd?
Er wordt dus een brief geschreven die naadloos past op de vacaturetekst, linksom of rechtsom. Men vraagt en jij draait. Het doel heiligt de middelen want je wil op gesprek. Eventueel kan en taalvaardige buurvrouw of neef uitkomst bieden en helpen met het opstellen van de gewenste brief of mail. Wat blijft er dan nog over van de echte motivatie.
Daartegenover staat de vacaturetekst. Het bedrijf presenteert zich vaak vrij generiek. Dynamisch, marktconforme betaling, uitstekende vooruitzichten, prettige collega’s, noem het maar op, ze hebben het allemaal.
Er ontstaat dus een soort paringsdans die pas tijdens het kennismakingsgesprek tot echte inzichten leidt.
Er is aangetoond dat de sollicitant tijdens de wandeling van de receptie naar de spreekkamer al zijn mening heeft gevormd over de aard van het bedrijf en zijn al-dan-niet wens om daar te willen werken. Advies aan werkgevers: Sleep die M/V dus niet door lange donkere gangen of fabriekshallen op weg naar een (te) klein spreekkamertje waar de lege koffiekopjes nog staan.
Maar wat dan als alles toch een schertsvertoning is…
In de combinatie curriculum vitae en motivatiebrief kan alleen het cv objectief worden vergeleken met het functieprofiel. Als ook beoordeeld moet worden of een kandidaat ambitie en groei in zich heeft is de motivatiebrief van geen enkele waarde. Dat element kan in een goed interview wel boven tafel komen. De rol van de motivatiebrief is daarmee gereduceerd tot een sfeerdocument waaruit een gevoel wordt gekregen van de kandidaat als persoon. Of van de taalvaardige buurvrouw die we eerder aanhaalden.
Kortom; Geen pleidooi om de motivatiebrief af te schaffen. Een kort A4-tje ter introductie zou mooi moeten zijn. Het is per slot van rekening niet de Ako literatuurprijs. En selecteurs, maak geen halszaak van een type-o. Die zien wij namelijk op jullie websites ook nog weleens.
Aan sollicitanten; Houdt moed en schrijf een korte-, en bondige introductiebrief. Gebruik je netwerk in de breedst mogelijke zin om erachter te komen hoe het bedrijf achter je ideale baan wérkelijk in elkaar steekt.
Geef een reactie