Het schaarse goed dat een vast contract heet

Goud, diamanten en robijnen worden als een schaars goed omschreven omdat het dingen zijn die niet voor iedereen te krijgen zijn. Ze zijn te duur, uniek en niet zomaar overal te koop. In de plaatselijke buurtwinkel of supermarkt zijn ze bijvoorbeeld al niet te vinden. Hetzelfde geldt voor een vast contract. Je krijgt het niet zomaar, het kan soms jaren duren voordat je er een krijgt. Het heeft ook iets unieks/speciaals. Het kan namelijk zorgen voor stabiliteit. Als je een vast contract hebt, kun je makkelijker een huis kopen, je hebt waarschijnlijk minder zorgen over de toekomst en je hoeft niet meer te solliciteren (voorheen was de kans groot dat je tijdelijke contract zou verlopen en niet meer zou worden verlengd).

Verschil in generaties

Jaren geleden was een vast contract vanzelfsprekend. Mensen werkten meestal jaren voor eenzelfde organisatie. Tientallen jaren werkten ze bij een bedrijf waar ze zich volledig mee verbonden voelden, en er waren maar weinig collega’s met een tijdelijke overeenkomst. Totaal anders dan nu.

Eigenlijk weet bijna elke millennial niet beter meer dan dat zij continu op zoek zijn naar iets nieuws. Ze moeten zich steeds blijven ontwikkelen en gaan over het algemeen elke twee tot drie jaar op zoek naar een nieuwe baan of uitdaging. Ze zijn gewend aan heel veel sollicitatiegesprekken en daarmee ook veel afwijzingen. Vaak is het niet eens duidelijk voor de sollicitant wat de reden van de afwijzing was. Want helaas voldoe je niet aan de criteria, maar welke dat zijn blijft helaas vaak net zo onduidelijk als sommige multiple choice antwoorden waauit je moest kiezen tijdens een examen.

Investeer in je medewerkers

Door het niet aanbieden van een vast contract, investeer je te weinig in je medewerkers. Je geeft mensen zo te weinig tijd en zekerheid om zichzelf te ontwikkelen. Door het niet verlengen van een contract voor onbepaalde tijd gaat alle opgebouwde kennis en informatie mee de deur uit. Dat is toch zonde?